Er was eens een gezin die woonde op een stukje grond, samen met andere gezinnen. Grenzen bestonden niet. Alle gezinnen verbouwden allerlei planten om van te leven en veel haalden ze gewoon uit de natuur, bijvoorbeeld bessen, aardbeien en noten, want ze wisten dat planten dáár groeiden waar ze het beste uit zichzelf konden halen. Ze hadden ook nog wat dieren voor melk en een ei of je kon erop jagen. Soms werd er met veel respect en dankbaarheid een dier geslacht, simpelweg omdat vlees goed voor hen was, maar ook niet meer dan nodig was voor hun gezondheid. Er werd veel geruild, wat de één niet had had de ander wel weer.
Er waren vette jaren en magere jaren, maar men had geleerd om samen te werken, te delen en er waren manieren om voedsel te bewaren door gebruikmaking van natuurlijke eigenschappen. Het leven kabbelde voort, was vredig. Er werd gewerkt en er werd gespeeld en veel gelachen. ’s-Morgens werken voor je levensonderhoud en ’s-middags ontspanning met elkaar. De tijd las men af aan dag en nacht. Water kon je zó uit een beekje halen of pompen uit de grond. Er werden handige gereedschappen gemaakt om het werk te vereenvoudigen, maar het maken mocht niet ten koste gaan van kwaliteit van leven van henzelf, van een ander of van de planeet. Men zorgde goed voor onze planeet, want men wist dat alles met elkaar in verbinding stond.
Er stonden veel bomen en planten, want men wist dat bomen ons uitgeademde stikstof opnamen om van te leven en dat wij daarvoor zuurstof terugkregen.
Er werd goed gezorgd voor de bodem, want men wist dat een goede bodem zorgt voor gezonde planten en gezonde planten die men at zorgden voor gezonde mensen. Bovendien was er dan ook voldoende voedsel voor de dieren.
Er werd goed gezorgd voor het water, zowel de rivieren als de zee, er werd niet iets in gegooid wat er niet hoorde, want water is van levensbelang voor jezelf, maar ook voor de planten en dieren die er in leefden en die ten dienste stonden van onszelf om te eten zodat wij gezonde mensen bleven.
Er werd goed gezorgd voor de lucht. Alles wat we gebruikten moest zo zuiver mogelijk zijn zodat we ook schone lucht konden inademen. Schone lucht betekent immers schone longen.
Elke keer als ze iets aten wisten ze wat ervoor gedaan moest worden: zaaien, steeds op een andere plek want dan kreeg je sterkere planten, verzorgen, oogsten en bereiden. Als het eten op het bord kwam bedankten ze voor het leven dat hen gegeven werd, ook van het blaadje sla. Want door het optimaal verzorgen van het leven van de slaplant, zodat het een gezond blaadje sla kon worden, kon het gezin ook weer in gezondheid leven. Wanneer er onverhoopt toch een kink in de kabel kwam en iemand werd ziek dan zocht men planten of andere dingen uit de natuur om het leven te ondersteunen of men had manieren om elkaar te helpen behandelen zoals een heerlijke massage.
Inmiddels had men ook geleerd om operaties te doen om bijvoorbeeld breuken weer recht te zetten. We kenden de principes yin en yang. We wisten dat emoties bij het leven horen en dat zij belangrijke gidsen zijn naar innerlijke wijsheid.
Soms zat iemand even niet lekker in zijn vel, dan werd er met elkaar over gepraat, er werd veel liefde gegeven, men had respect voor elkaar en zorgde voor elkaar. Je mocht ook leren van je fouten als je koppig was dus men liet je af en toe even los om dat te ervaren. Dan wist je weer, oh ja, toch maar beter om het niet zo te doen. Soms dacht er iemand dat hij/zij een beetje meer was dan een ander, maar dat werd meteen recht gezet met elkaar, want er gold een belangrijke regel: ieder was gelijk en je doet een ander niet aan wat je zelf niet aangedaan wil worden. De natuur is ook een stukje van die ander. En zo waren er nog meer universele regels: alles verandert, er is een levenscyclus, dood hoort bij het leven, er is meer wonderbaarlijks tussen hemel en aarde dan wij ons kunnen voorstellen of wat wij kunnen begrijpen en zo nog meer van die dingen. Ook onvermijdelijke dingen die gebeurden in de natuur en dat om alles in balans te houden. Niet teveel van het ene en niet te weinig van het andere. Alles net genoeg voor alles en iedereen, afkomstig overal uit de wereld en gebracht door samenwerkende ecosystemen in de natuur. Denk bijvoorbeeld aan de betekenis van de tropische regenwouden voor onze zuurstofvoorziening en dat dieren van nature duizenden kilometers afleggen. We worden geboren, we leven, we gaan dood, dat hoort nu eenmaal bij de cirkel van het leven. Dat is iets waar we als mens geen invloed op hadden, hebben en zullen hebben. Want de natuur doet wat het is opgedragen: steeds weer de balans herstellen. Dat wisten we al en dus waren we zuinig op die balans, een staat van zijn waar ieder-een baat bij had.
Toch bleef iedereen nieuwsgierig en leerde men er steeds meer bij, waardoor men wijzer werd en weer opnieuw nieuwsgierig. Je hoefde ook niet alles zelf te weten, want ieder had zijn taak en iedere taak was even belangrijk. Ieder mocht ook werken naar vermogen, je was goed zoals je was, een betere versie hoefde niet. Er werd niet naar leeftijd gekeken, je leerde als kind mee te helpen en zo leerde je in de praktijk alles wat je weten moest.
Wat er was: alles wat we nodig hadden, alles wat wij van nature zijn, niet meer, niet minder.
Wat er niet was: (machts)strijd en geld waarbij een klein aantal mensen bepaalden wat een groot aantal mensen moesten denken door éénzijdige informatie aan te bieden als enige waarheid.
Ik weet niet in welke tijd dit was, was het toen, is het nu, of moet het nog komen? Sommige mensen zeggen dat tijd een concept is die we zelf hebben bedacht in een poging dingen om ons heen te kunnen duiden. Ik besef heel goed dat wij maar een piepklein onderdeeltje zijn in de tijd, dat is in ieder geval waar, bijna niets zijn wij. Het is maar vanuit welk perspectief je het bekijkt. Als je het zo bekijkt leven wij in een wonderlijke wereld die wij niet hebben gemaakt. Immers wij zijn individuen die hier maar een paar jaar bewust op aarde zijn. Is het dan niet arrogant dat wij menen dat we alles wat ons niet uitkomt moeten bestrijden terwijl wij zelf de balans verstoren en niet goed voor onszelf en onze omgeving zorgen?
Ik hoor je zeggen, maar……… wat als…… Het is wetenschappelijk bewezen dat wat je gelooft ook waar is. Dus als je het beter wilt, vervang dan je angst voor fantasie en geloof daarin. Daaruit zijn al de prachtigste uitvindingen geboren.
Ik hoor je ook zeggen, maar….. als ik het alleen doe en de rest van de wereld doet niet mee, dan helpt het niks. Kijk dan eens naar de film Pay it Forward en zie wat er gebeurt als één individu iets doet van betekenis voor één individu.
Eén individu betekent niets, maar vele individuen betekenen álles. Alle individuen bij elkaar kunnen het zichzelf de tijd dat we op aarde zijn erg moeilijk maken, zonder nadenken over toekomstige generaties. Wanneer alle individuen besluiten goed te doen voor zichzelf, elkaar en de wereld omdat we weten dat we met elkaar verbonden zijn (ja ook met die kinderen in India, die nu onze kleren maken en kleuren met chemische troep, zodat wij een t-shirtje kunnen kopen van € 5,00), dan kan het niet anders dan dat daar iets goeds uit komt, ook voor volgende generaties. Er zullen dingen moeten veranderen, maar is dat erg als we daar met zijn allen rijker van worden? In het zijn, niet in het hebben. Volgens mij is het tijd voor verandering. Die komt er, of we ons dat nu bewust zijn of niet. Niets blijft immers hetzelfde? Dat kun je ook al zien, die verandering, wanneer je al die mooie initiatieven ziet. Het kan wél. Kijk goed: dat doen we zelf, van nature, zonder opleggen van de overheid. Dát is wie wij zijn: onbewust krachtig verbonden.
Wij hebben een keuze, gaan we voor hébben of gaan we voor simpelweg onszelf zíjn. In al onze glorie, dat wat we werkelijk zijn. Jij bent meer dan je zelf beseft. Ik mag dat beleven als ik iemand weer geholpen heb en zie wat voor mooi mens daar iedere keer weer tevoorschijn komt. Dan ben ik zó dankbaar om dat te mogen meemaken. De lasten afgenomen. Dát gun ik iedereen.
Ik heb een droom over welke keuze iedereen maakt voor zichzelf, jij?
0 reacties